pokoju, trzymając w ręku plecak. Postanowił to zignorować.

samochodu. Tajemnicza kobieta. Kim mogła być? I dlaczego
ciągnęła, poprawiwszy muszkę Mikeya - że wyglądacie wprost
drzwiami.
Po spędzeniu przyjemnego popołudnia rozbawione towa¬rzystwo wróciło do Candover Court. Lady Helena obejrzała wszystkie jarmarkowe atrakcje, wydając pieniądze na niepo¬trzebne błahostki. Lord i lady Fabianowie również stanęli na wysokości zadania, pozbywając się swoich funduszy, lord Fabian kilkakrotnie nawet brał udział w rzucaniu do celu. Arabella i Diana, otrzymawszy od Fabianów po dwa szylingi, wydały je natychmiast na wizytę u wróżki zwanej Zabiną. Cyganka przepowiedziała im obu bogatych i przystojnych mężów, a chichoczącej Arabelli dodatkowo narodziny bliź¬niaków. Arabella poszła jeszcze popatrzeć na Josha Baldocka, który brał udział w zawodach we wspinaniu się na wy¬smarowany łojem słup. Młodzieniec miał na sobie stare ubranie, pobrudzone już po pierwszym etapie konkurencji. Widząc Arabellę, uśmiechnął się do niej szeroko, ona zaś po chwili wahania pomachała mu ręką.
- To się pomyliłeś. On nie ma złamanego grosza. Dowie¬działam się o tym z najpewniejszego źródła: od lady Heleny. Posiadłość ma być sprzedana, nie pozostanie nic.
Mark i Alli aŜ podskoczyli z radości, i wtedy Mark zasugerował, Ŝe Alli powinna
brązowe oczy mu rozbłysły. - A teraz idę na kawę.
Zanim zdążyli się zjawić Fabianowie i wszyscy zasiedli do kolacji, Clemency czuła się, jakby mieszkała w Candover Court co najmniej od tygodnia, a nie zaledwie jeden dzień.
- Nie chcę się z tobą wiązać, Alli.
Pamiętała równieŜ, jak jej matka narzekała na ojca Marka, który zatrudniał ją
Arabella zdecydowała, że to wystarczy i cichym głosem opowiedziała kuzynce historię z Joshem Baldockiem.
- Erika.
w pełni świadoma, że nie może z nimi konkurować urodą,
asystentki administracyjnej. Lecz tylko raz poczuła się potrzebna, gdy wezwał ją do

płomieni.
światło, jasne światło na końcu tunelu.
na szybkościomierz. Sto dziesięć kilometrów.
– Wiem, do czego zmierzasz, ale nie byłoby mnie tutaj, gdybym miał coś wspólnego z jej
O1ivia zamknęła oczy. Czuła, jak mała wierci się koło niej. Uśmiechnęła się na myśl, że
młodziutki policjant zaczynał pracę. W krótko ostrzyżonych włosach pojawiły się srebrne
– Cholera – zaklął i wsiadł do dżipa.
zobaczyć. Ale nie wrzeszczy. Nie szlocha i nie błaga o wolność, więc jestem trochę
motywów Bledsoe.
Ale nie odpuści.
kierownicą siedziała nastolatka, paplała coś do komórki. „Brudas” stał w tym samym miejscu,
nie odzwierciedla pracy wydziałów policyjnych w Los Angeles w Kalifornii czy w Nowym
zacisnął pętlę.
Morderczyni zmrużyła oczy i spojrzała na O1ivię.
Kiedyś był to modny lokal, hołd czasom westernu.